kolay olan ne vardı ki bizim ilişkimizde?
Hep kapalı kapıları zorladık seninle…
Aşılamayacak engellerin üzerinden gelmeye çalıştık.
Hep karanlıkta, hep koskocaman bir boşlukta koşup durduk. Birbirimizi bulmaya,
birbirimizin olmaya çalıştıkça daha da uzaklaştık,
daha da koptuk birbirimizden.
Ben sana gelmeye çalıştıkça,
eli...mi uzattıkça sen hep bir adım geri kaçtın.
Mücadele eden ben; kaçan, korkan hep sen oldun!
Sen bana arkanı döndükçe ben hep arkandan seslenen,
gitme diye yalvaran oldum…
Yanımda kalman için önüne duvarlar ören,engeller koyan ben..
şimdi anlıyorum ki yanımda olan sadece bedeninmiş,
yüreğin değil!
Dedim ya kolay değildi yaşadığımız şeyler;
benim sana “seni seviyorum” dediğimde senin susman,
konuşmaman;
ben sana geldikçe senin kaçman ve benim sürekli her yerde seni
aramam kolay değildi…
Her insan hak ettiğini yaşarmış ya sevdiğim!
Sen hak etmediğini, beni, benim aşkımı yaşadın.
Verdiğim sevgi, hissettiğim aşk senin hak ettiğinden çok çok fazlaymış meğer.
Kim bilir belki de bu yüzden böyle oldu.
Benim aşkımmış sana asıl ağır gelen…
Bu yüzden hep kaçmayı, kolayı seçtin.
Karşılaştığın ilk engelde arkanı dönüp gitmeye kalktın.
Birkere de üstesinden gelebilirim bunun demedin,
diyemedin..
Benim payıma düştü hep engeller, karanlıklar, zorluklar..
ALINTI
Salı Şub. 28, 2012 8:03 am tarafından 
Konu: Hata benimdi.. Bedelini fazlasıyla ödediğim 