Sen Deme Tezeden Sevmek OlarmiŞ

Sen Deme Tezeden Sevmek OlarmiŞ

Sen deme tezeden sevmek olarmış
Tale de tezeden güle bilermiş
Küsüb gözü yaşlı geden mehebbet
Peşiman-peşiman döne bilermiş
Sen deme tezeden sevmek olarmış
Köhne yaraları vaxt, zaman silir
Kesilen budaqla ölen ağaclar
Teze pöhrelerle dirile bilir
Ağlaya-ağlaya dünyaya gelib,
Biz ana südüyle gülmemişikmi
Her axsam sapsarı batan güneşi
Her seher tezeter görmemişikmi
Çixarsan qelbinden öten sevginin,
Bir gün de tenhalıq sıxacaq seni
Kimese etdiyin yaxşılıq kimi
Mehebbet qarşına çıxacaq senin
Ilk sevgi yuvadan düşen quşcuğaz,
Körpe qanadları pöhrelenmeyib
Mecnunun ahıyla uçan mehebbet
Min hiyle eliyle yere enmeyib...
Men ki görmemişem sevgini susan
Mehebbet zirvede beslenen qarmış
Kim deyir, bir defe sevilir insan,
Sen deme her zaman sevmek olarmış.