Sakın Gelme Benden Bir Şey Kalmadı Geriye

Bütün gemileri yaktım.
Birbirimize ulaşan
Ne kadar köprü varsa
Hepsini yıktım...
Ölümden bile güçlü dediğim aşkım
Beni bıraktı sahilde /kumlar üstüne..
Balıklar bile güldü halime
Senin yüzünden..
Anla işte
Benden hiç bir şey kalmadı geriye...

Martılar baka kaldı.
Düşe kalka anılar içinde süründüğüme.
Yine de,
Sen bakma böyle göründüğüme..
İzmir'in imbat rüzgarları yüzüme vurduğunda
Kendime gelirim sonunda...
Yine bulurum kendimi Bornova sokaklarında
Yine yalnız..
Yine sensiz.

Doğru da olsa..
Yanlış da olsa.,
Madem gittin..
Benim için sen bittin.
Şiirlerim bitmese de
Kahır yüklü düşüncelerim de bitti..
Hüzün dolu gecelerim de...

Öyle, her gece
Apansız gözlerimin önüne gelemezsin artık.
Bütün ışıklarını yaktım yürek odalarımın.
Gözlerimden kaçamazsın köşe bucak..
Sen duymadın..
Bu yüzden bilmezsin
Gönlüme söyledim
Seni benden hep uzak tutacak.
Her zaman benden uzak kalcaksın

Hele bir gelmeye çalış..
Hele çat kapı girmeyi dene kalbime..
Göreceksin:
Benden hiç bir şey kalmadı geriye...

En iyisi,
Bensiz olmaya şimdiden alış..
Beni sorma...
Bağrıma taş basacağım.
Kendimi yeniden tanıyacağım /karış karış..
Maziden kalan ne varsa.
Hepsini kesip,
Darağacında asacağım.
Benden başka
Kimseler bilmeyecek.
Kimseler görmeyecek...

Sen gittikten sonra
Anılarımızın hepsini
Dalgalara bıraktım
İçim yana yana...
Kendimi kapattım sana
Suskunluğum bu yüzdendir
Anlasana...
Gör işte..
Benden hiç bir şey kalmadı geriye

Unuttun mu
Yanımda olduğun zaman,
Her günüm bahardı...
Gözlerim masum,
Bebek gülüşleri kadardı.
Gözlerim papatyalara benzerdi /öyle derdin..
Her gülüşümde
Başka bir kır çiçeği açardı /öyle derdin..
Köşe bucak kaçmazdım
Köpekler yalnızlığımdan.
Dilimden hiç düşürmezdim adını /unuttun mu?
Dedim ya,
Ölümden bile güçlüydü aşkım
Bu yüzden bütün hüzünler,acılar
Korkar kaçardı...
Oysa şimdi,
Benden hiç bir şey kalmadı geriye...

Körü körüne,
Yürekler acısı bırakıp gittin
Gerçek olan bu..

Duydum ki,
Beni perperişan ettikten sonra..
Sus pus olmuşsun.
Kilitler vurmuşsun dudaklarına.
Denizlere atmışsın anahtarlarını !
Kendini onulmaz yaralar içinde bulmuşsun..
Bin pişman olmuşsun /sözde
Çok geç..
Dönsen de
Benden hiç bir şey kalmadı geriye...

Bu gidiş
Nedenini bilmediğim
Bir gidişti.
Bu gidiş,
Eşi benzeri olmayan bir gidişti..
Sonunda yapacağını yaptın işte..
Beni yalnız,
Beni öksüz,
Beni sensiz bıraktın.
Benden hiç bir şey kalmadı geriye

Bir gün apansız,
Martıların kanatlarına konup,
Denizin dalgalarında,
Geri dönülmez yollara
Uzaklara..
Çok uzaklara gittin...

Sahi,
İçin hiç mi sızlamadı mı?
Hiç mi değerim yoktu sende?
Ne çok çay bahçelerinde çaylar,
Kahveler içtik seninle..
Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı var derler...
Ben vaz geçtim kırk yıldan, kırk günden
Kırk dakika da hatırım yok muydu?
Kırk dakika bile düşünmedin mi?
Hiç mi geçmedi içinden,
Hiç mi gelmedi aklına
Vazgeçmek ?

Olanlar oldu artık..
Gidene dön demenin hiç bir anlamı yok.


Bundan sonra
Bana sakın gelme..
Aklının ucundan bile geçirme..
Gelip de,
Kabuklaşmaya başlayan
Yaramı deşme artık !!!
Usandım, yıldım..
Yoruldum artık,
Benden hiç bir şey kalmadı geriye....

Sen gittin /ben bittim.
Sen gittin
Hem bana /hem sana
Yazık ettin..yazık ettin.

Seni bilmem amma..
Benden hiç bir şey kalmadı geriye...



NECDET GOKNIL ......alinti